ŞİF

Kovalanıyorum.

Kopyalarımı izah ediyorum aynalara

Zamanın ortasında bir yıkıntı, aldırmıyorum.

Hep vurup damgayı terleyerek

Hep yerleşerek tokatlanan seherin makamına

Vandalca ibraz ediyorum tutarsız bir anatomiyi

Ne bir güz aksanı kalıyor elimde

Ne de bir akıtılmış süha

Hep bir tozarma

İmanım yığılmış,

Cibilliyetimiz pek sanatsal.

Tanışmaya konuşlanan

Meraklıydı da darılmaya

"Ey en tanışılmayan"

Ne tuhaf bir espri bırakırdı

Ürperirdik, omuzlarımızda

Omuzlarımızda:

Balolar, seçimler ve intihar geceleri

Hangi kapıyı açmaya zorlarlardı ki bizi?

Nerden geliyordu bu toz Allah aşkına?

Yoksa çağımıza özgü bir şey miydi bu?

Verilmişleri inkar eden

Yapılmışlar, yapmacıklar çağına yani.

Hollywood ya da kızılhaç

Unutarak ayaklarımıza sıkılan kurşunları

Dansın büyüsüne kaptırdığımız kendimizi,

Öylece razıydık çünkü çocuk kalmaya

Babalar başkalarının oğullarını kıskanırken.

Ne vardı cumhuriyet kurulmadan

Bir nefeslik koşsaydık şu kırlarda.

LİLLİPUT

basılıp da bağrına seslerimizin

yankılanıyoruz mesenlerce renk renk

ama ölüm aynı hep, güzüm aynı

bir başka rüyaya

cimcikliyoruz kendimizi.

çaldılar hayretimizi

bize Allah'ı alıştırdılar.

cennetler yolup tufanlara dursak da

çıkaramadık bir türlü bu hazzı umuttan

hormonlandık böylece en yakın arzı hale doğru.

bidat bir hazineydi

sırça göğsümde anahtarını sakladığım

kazımıştım hallerimi şataflı intiharlardan

sonra yazamayınca bir şey

utançlı bir ergen sırıtışı oluyordum

suratımda taşıyordum hep bu çirkin

tasarımı aceleye gelmiş bayrağı

bir görüldü damgasıydı sanki ruhuma.

dilimde bir vakur herze

kim bilir hangi teorinin mezesiydim.

güvercinler

ağlarken üstüme.

aslında ben

yani, ruhuma gelen son veda

fark eder miydi hangi isme biat ettiğim?

fark eder miydi esrimeliği fikrimin?

sussam

belki fark ederdi

çünkü biliyorum

hiçtenliğini bile dualarımın

duyan sensin.

                                             Havsala/MART/2014

PİYASA

poetik gamların incelttiği

çığlıklar içindeyiz, tarumar.

hazımsızlıktan deşiyoruz toprağı

uzlaşımızda bir kuru kahkaha.

ovalardan çekilmiştik

patentini almak için ilahi buluşların

bir çiçeğin parfüm oluşu

ve ardından davete icabetimiz

hep bir ömre neler sığar telaşesi.

bir solgunluk anlatısı olmalı

şaşkınlıkların yıllandığı bir solgunluk

çünkü şaşırmak tescilidir masumiyetin

en kaotik duygularda dahi.

yoksa bu müfrez sadakatimiz

başımızı yasladığımız hatıralardan

başka ne bırakır? korkmuştuk elbet

alnımızın çatına doğru birikmekten.

hepimiz biliyorduk

o saklı sorgunun buruk tadını

bundandır ki

bir damlalık suyun yükünü hor görüp

ateşin verasetini zerk ederek kendimize

kamaşmış bir arsızlığı ruh edindik.

neye elimi atsam şimdi

bir sıkıntıdan başka bir sıkıntıya

kesiliyor biletler, oluveriyorum:

çıksam caddelere lastik gibi

çekilsem odalara darmaduman

kıyama mahcup

Allah'a unutkan.

DERMAN

                                                       Biz'den biri, Talha kardeşime

anlamın zafiyetini gölgeleyen bir şey var bu kağıtlarda
oldukça fazla kelimelerin katsayısı
yüreklerin, burkulmaya fırsat bulamayacağı bir çabukluk
ellerimle yapamayacağım bir şey
akılla yapılacağa hiç benzemiyor
bir alışkanlıktı sadece gözlerimizde ıslanmayan
çünkü çok ağlanılmış duvarları olan bir koridordan geçtik
ve gördük tanışırken kalplerimizin çıktığı merdivenleri
belki yalnız bizdik bu mimariyi tasarlayanlar 
yalnız bizlik sınırları dahilinde;
ılık bir gölde gösterişli kulaçlar savuran
kot daire toplantılarından dağılan
eşini seçmemiş bir adam bıyığı gibi oturan
kaderin o karizmatik boşluğuna savrulan
yalnız bizdik
bizlik için yeni gizler kodlayan.

şimdi
kimi kurtarsak ölümden

çok sıkılıyoruz burada beraber
yapmacık denecek kadar yapmacık oysa ellerimiz
kalbimiz, sahte denmeyecek kadar hükümsüz
geçmişiz kendimiz yerine birbirimizden
korkmayın
kimse kimsenin son durağı olmaya müsait değil
diriliğimiz bir piyano tıkırtısına sıkışmış
var mıydı bir ardı bu yönsüz gidişin? 
başka bir modaydı sadece belki bu yıkılış.

MÜDAVİ

harman yerlerinde sakındığı gözlerini öpüyorum annemin
benim gizil çağımın örtüsüdür o yazması, bilirim
bir avuç yokluğumu tutar da annem
elinde bir buğday tanesi olurum
yüzünde en taşkın sulardan duru ter
düşer de yüreğim olursa eğer
güneşlerin doğmak için çıldırdığı yerlerdir vatanım
bana bıraktığı bereket
kırılgan bir acemiliktir alnacıma bilgelik taşıyan
bir acemiliktir: beni helalinden yaşatan.

BİR YAZ GEÇERKEN

bütün kepenkler indirildiğinde
ağlayacak neyim var şimdi diye soruyorsam,
kıkırdaklı inançların öğütlerini
yerleştiriyorsam aklımın misafir odalarına
çoğalacaktır elbet bu kahrım

işe yarar mı hiç
kursakta kalan son heves için yaptığım çılgınlık
inadımın başı yumuşak artık
terli alnım dayanamadı yoğrulmayınca toprakla
necisimi almadı hiçbir soylu söz
hiçbir kağıt.

şarkılarda buluşalım deniyor ya
işte öyle bir şey bu deliliğin başlangıcı
yalnızız ve sancılı
uykularımız o soğuk koğuşlarda dolanıyor
ayakları çıplak rüyalarımızın
iflah olmaz bir hasta iniltisiyle kalkıyoruz sabaha

yaz günleri bir çok güzelliği çalarken cildimizden
sanki bir ayyaş partisinde
sadece alkollüyken dost olabilenlerin
tutup bizi süreklediği o dansa kalkıyoruz
ayık ve çaresiziz, yani göz göze
mülteciler gibi kaçarken kelimeler vecdimize
olduğu yerde artık her şey, savaş bitti.
şimdi cesetleri yakma vakti

uçurumun kenarında bir kır düğünüdür yüzün
topraksız yeşertir işleyen ellerin sabah umutlarını
işte bu yüzden razıydım şarkılarda buluşmaya ben
bekle ki açılsın bıkkın kulaklarım
tatlı uykuların eşiğinde esnerken.

CENNETİN HÜZNÜNE

Bugün ayın bana çarptığını itiraf edebilirim

Bir tesadüf dileyebilirim, yakalasın bizi babacan birader.

Ellerimiz kızarır belki de tam zamanıdır

Her şeyin itiraf olunmasını dileyebilirim

Böylece basit ama cesur olma fırsatıyla

Ayın esrimeliğimin en laçka tadını savmasıyla

Sarmasıyla hazzın vecde:

Harfler düşer

Çöreklenmişimdir üstlerine

Ay çarpmasıdır bu, ellerini tutmadığımdandır

Atanmış bir memurun bozkırla ilişkisidir şimdi ruhum

İşim gereği yalanlayamıyorum zamanın üstünlüğünü

Hırçın dalgaların ortasında kesik kesik geliyor ölümün sesi

Sesi pıhtılaştırmak istiyor hasedim

Kendine düşen seslerin zenginliğiyle övünmek.

Küskün cesetlerin gönlünü alıyorum

Ortaya bir gönül koyuyorum

Kapış kapış bir gönül

Bir gönül, alkışlarla

Sonra kimsenin bilmediği bir tomurcuk içimde

Ayın çarptığı yerde

Harfler ki düşkündür bu kısık sebatlarda

Oysa kaç denizdi o, kaç ağaç katletmem lazımdı ki daha

Bu dağdağanın küstah gönlünden kurtulayım.

Yol tozu bilmez kartpostal hasretlerinden

Daha başka ne çıkar toparlasak şu mücella fendimizi

Yaksak yaksak yaksak,

Varsak bütün devinimlerin anlamına yeniden

Sırtlandıkları gibi yavrularını dağlı kadınların

Sırtlanarak bir ferman heyecanını

Tanrıcıklara tapıyorlar, Allah’a müşteri tribi

Ben bunlarla ne yapayım, annemi alayım

Hurafelere inanırız

Ne güzel inanırız annemle hurafelere

Parmaklarımızın alışverişinde olur uğur böcekleri

Kıskançlığı değil kısmeti kavururuz bir kavi inanç ile

Sessizliğimiz bir uzun yol olur, yola ben çıkarım

Annem gidemez hiçbir yere

Bir itirafa sürükler beni sıvazlamaları:

Evet bir hiçtim kabusumun ortasında

Korkmam anlamsız

Bir hiçti kelimeler,

Piyonların ihtilalinden kaçan.

ÇİY

Anlatamayız bazı geniş zamanları,

İnandığımız:

Bir muammanın çengeline asılmışlığımızı

Ve çıkmışlığımızı bir kuyudan

Ki kalanı hasretle palazlanmıştır.

Ki yutkunurken eser üstümüze

Antlarını anıt belleyen

Nostaljik bir müminin

Helezona hasrolan nefesi

Güdümlü efsun tarifleri

Kaçınca sabitliğim devrede

Haritadan, şarkıdan memleketler

Bavulu toplarken yükselir farkındalık

Her şeyi rast eder vücut bakım malzemeleri

Uzak aile, zorlu şenlik, dolu sofra.

Annem ağlayabilir

Çünkü annem, her şiirde adı geçecek kadar annedir.

BANLİYÖ

Körfezden baktım dünyaya

Yağlı bir rüzgar karıyor saçlarımı.

Bırak işte böyle iyi, bolca boş bank var.

Grafitiler ve sokak köpekleri merhemdir

Nasıl oldu anlamadım?

Ama onlar bilmez, konuşurlar işte

Körfezden bakmadan dünyaya

Ya hiç kirli değil şimdi deniz

Ya da kirli olan gözlerimiz.

Her sabah böyle olmaz mı zaten?

Hele bir ter atalım, gök nemini alsın

Kuru bir akşam türküsü dinleriz

Uygar bahçelerden geçer

Gizlediğimiz tanrılara dualar ederiz

Körfezden baktım dünyaya

Ve iskele

Bakır saçlarını doğrar denize doğru

İmrenerek bakar işsiz gençler

Bağırlarındaki itaatsiz aşk çınlar!

Hazlarında bile güze çalıyor çünkü o çıkmaz sokaklar.

Bir çay, bir poğaça ve gazete kupürleri

Unutulan şiirlere zoraki kelimeler,

Alınmış tezkere gibi.

Jantlarını takmış yürüyor işte deniz

Şehrin paçası ıslanır, ağlasa belli olmaz.

Yakışıksız gölgelere kalp krizi gibi

Bebek emzirir gibi inerdi

Zaten inmekte olan püsküllü güneş zembilleri.

Elimde çakılmış bir çivi

Dert etsem yüksek intiharlar aşırtırdım denizden

Biraz alçakça kükrerdim

Rezerve edilmiş kafeslerin içinden.

Körfezden baktım dünyaya

Kovdum beni avutan cinleri alnacımdan

Körfezim benim, acilen gözlerime tutuşturduğum şifa!

Kaybolan mürekkebi etikçi divitlerin

Kurtarılmış bölgem, körfezim!

Tütüyor üstünde, işte

O diplomasız sigara.