BİR YAZ GEÇERKEN

bütün kepenkler indirildiğinde
ağlayacak neyim var şimdi diye soruyorsam,
kıkırdaklı inançların öğütlerini
yerleştiriyorsam aklımın misafir odalarına
çoğalacaktır elbet bu kahrım

işe yarar mı hiç
kursakta kalan son heves için yaptığım çılgınlık
inadımın başı yumuşak artık
terli alnım dayanamadı yoğrulmayınca toprakla
necisimi almadı hiçbir soylu söz
hiçbir kağıt.

şarkılarda buluşalım deniyor ya
işte öyle bir şey bu deliliğin başlangıcı
yalnızız ve sancılı
uykularımız o soğuk koğuşlarda dolanıyor
ayakları çıplak rüyalarımızın
iflah olmaz bir hasta iniltisiyle kalkıyoruz sabaha

yaz günleri bir çok güzelliği çalarken cildimizden
sanki bir ayyaş partisinde
sadece alkollüyken dost olabilenlerin
tutup bizi süreklediği o dansa kalkıyoruz
ayık ve çaresiziz, yani göz göze
mülteciler gibi kaçarken kelimeler vecdimize
olduğu yerde artık her şey, savaş bitti.
şimdi cesetleri yakma vakti

uçurumun kenarında bir kır düğünüdür yüzün
topraksız yeşertir işleyen ellerin sabah umutlarını
işte bu yüzden razıydım şarkılarda buluşmaya ben
bekle ki açılsın bıkkın kulaklarım
tatlı uykuların eşiğinde esnerken.