DERMAN

                                                       Biz'den biri, Talha kardeşime

anlamın zafiyetini gölgeleyen bir şey var bu kağıtlarda
oldukça fazla kelimelerin katsayısı
yüreklerin, burkulmaya fırsat bulamayacağı bir çabukluk
ellerimle yapamayacağım bir şey
akılla yapılacağa hiç benzemiyor
bir alışkanlıktı sadece gözlerimizde ıslanmayan
çünkü çok ağlanılmış duvarları olan bir koridordan geçtik
ve gördük tanışırken kalplerimizin çıktığı merdivenleri
belki yalnız bizdik bu mimariyi tasarlayanlar 
yalnız bizlik sınırları dahilinde;
ılık bir gölde gösterişli kulaçlar savuran
kot daire toplantılarından dağılan
eşini seçmemiş bir adam bıyığı gibi oturan
kaderin o karizmatik boşluğuna savrulan
yalnız bizdik
bizlik için yeni gizler kodlayan.

şimdi
kimi kurtarsak ölümden

çok sıkılıyoruz burada beraber
yapmacık denecek kadar yapmacık oysa ellerimiz
kalbimiz, sahte denmeyecek kadar hükümsüz
geçmişiz kendimiz yerine birbirimizden
korkmayın
kimse kimsenin son durağı olmaya müsait değil
diriliğimiz bir piyano tıkırtısına sıkışmış
var mıydı bir ardı bu yönsüz gidişin? 
başka bir modaydı sadece belki bu yıkılış.