BIYIK

Ellerim kalın sesler yumağı

Mesai arkadaşlarımla kalkınıyor siluetim, kemerimde anahtar

Şehrin azizesinden beni ancak şehir saklar ve arkadaşlarım.

Nasıl gizli heveslerden kopup sokulmuşuz birbirimize

Pişmanlığımız nasıl bir çizgi halini alıvermiş

Yüke bükülmüş olmakla pürleşen zaman

İhtiyarlığımızı kalkanlaştırdıkça arkadaşları da silen

Yalnızlık mıdır hep artta kalan

Yoksa kaldığım yer midir art?

Kütüğümün koşumlarında patlamadıkça yüreğim

Mezarım hazırdır

Bir reklam arasının en gereksiz karesi gibi kazılmıştır.

Oysa ben,

Yelesinden sisler akıtan bu atla girmeliydim kabrime

Kafir ilahileri çınlasa da ardımdan

Allah’ım biliyor beni

Her sofradan bir meze kapıp

Melez menülerle çoğaldığımı çok koltuklu bir gecede

Düzenimde feodal rüyalar

Bense kabusların inhisarındayım

Bu yüzden bahar bana sünepe küfürler gibi ilanlar sarkıtıyor

Sonra renk

Sonra haz

Sonra kaşıntısı seslerin ellerimde

Gemiyi kelimelerden yürüttükçe boğuluyor sesler

Küstah bir inzivayı açıyor anahtarım.