BANLİYÖ

Körfezden baktım dünyaya

Yağlı bir rüzgar karıyor saçlarımı.

Bırak işte böyle iyi, bolca boş bank var.

Grafitiler ve sokak köpekleri merhemdir

Nasıl oldu anlamadım?

Ama onlar bilmez, konuşurlar işte

Körfezden bakmadan dünyaya

Ya hiç kirli değil şimdi deniz

Ya da kirli olan gözlerimiz.

Her sabah böyle olmaz mı zaten?

Hele bir ter atalım, gök nemini alsın

Kuru bir akşam türküsü dinleriz

Uygar bahçelerden geçer

Gizlediğimiz tanrılara dualar ederiz

Körfezden baktım dünyaya

Ve iskele

Bakır saçlarını doğrar denize doğru

İmrenerek bakar işsiz gençler

Bağırlarındaki itaatsiz aşk çınlar!

Hazlarında bile güze çalıyor çünkü o çıkmaz sokaklar.

Bir çay, bir poğaça ve gazete kupürleri

Unutulan şiirlere zoraki kelimeler,

Alınmış tezkere gibi.

Jantlarını takmış yürüyor işte deniz

Şehrin paçası ıslanır, ağlasa belli olmaz.

Yakışıksız gölgelere kalp krizi gibi

Bebek emzirir gibi inerdi

Zaten inmekte olan püsküllü güneş zembilleri.

Elimde çakılmış bir çivi

Dert etsem yüksek intiharlar aşırtırdım denizden

Biraz alçakça kükrerdim

Rezerve edilmiş kafeslerin içinden.

Körfezden baktım dünyaya

Kovdum beni avutan cinleri alnacımdan

Körfezim benim, acilen gözlerime tutuşturduğum şifa!

Kaybolan mürekkebi etikçi divitlerin

Kurtarılmış bölgem, körfezim!

Tütüyor üstünde, işte

O diplomasız sigara.